Dylatacja czasu jako pole - Piotr Ogonowski, przyspieszanie światła jako zakrzywienie czasoprzestrzeni w Ogólnej Teorii Względności

Poniżej omawiane artykuły naukowe są owocem mojej ponad 10-o letniej pasji, którą jest fizyka. Staram się w nich znaleźć drogę wyjścia z najbardziej fundamentalnego paradoksu dzisiejszej fizyki – braku zgodności Ogólnej Teorii Względności z Mechaniką Kwantową.

Zachęcam do zapoznania się z materiałami:

Streszczenie koncepcji Pola Dylatacji (DaF)

Dekompozycja Gerocha pozwala opisać grawitację jako Maxwell'owskie pole w dekompozycji (3+1). W tej dokompozycji można wyprowadzić cztero-potencjał $V^{\mu}=(1/\gamma_r,\vec{V})$ który opisuje grawitację, gdzie $\gamma_r$ jest miarą grawitacyjnej dylatacji czasu.

Przez analogię do elektromagnetyzmu można dla powyższego cztero-potencjału wyprowadzić tensor pola grawitacyjnego $F_{\mu\nu}=\partial_{\mu}V_{\nu}-\partial_{\nu}V_{\mu}$ oraz grawitacyjny cztero-wektor gęstości prądu $J^{\mu}=\partial_{\nu}F^{\mu\nu}$

Powyższy czterowektor po pomnożeniu przez czteroprędkość daje tensor napięć-energii, podzielony przez stałą Einsteina:
$J^{\mu\nu}=J^{\mu}\cdot U^{\nu}=\frac{4 \pi G}{c^4}\cdot T^{\mu\nu}$
a przez to generalizuje główne równaie Ogólnej Teorii Względności do postaci:

$G_{\mu\nu}=2\cdot J_{\mu\nu}$

DaF wprowadza prawidłowy Lagrangian i Hamiltonian, a także proponuje nowe podejście do kwantowania, które daje poprawne wartości kwantów dla masy spoczynkowej, ładunku elementarnego oraz energii fotonu.